به گزارش شبنم ها به نقل از دانا چند سالی است که هنرمندان و چهره های مشهور علی الخصوص بازیگران و کارگردانان کشورمان زندگی کردن در کشورهای اروپایی و آمریکایی را انتخاب کرده‌اند و تابعیت یک کشور خارجی را گرفته اند؛ آن قدر این اتفاق زیاد شده است که تقریبا برای مردم نیز عادی شده است که بشنوند فلان بازیگر یا کارگردان در کشوری غیر از ایران زندگی می کنند، یعنی اگر در کوچه و خیابان به مردم بگویید که فلان بازیگر را دیده ام و با او عکس انداخته می گویند مگر ایران است؟ مگر اروپا زندگی نمی کند؟

این افراد تابعیت کشوری را گرفته اند که از بیخ و بن با فرهنگ و آیین مملکت اسلامی ما در تضاد است و برای زندگی در آنجا به سر می برند اما چون که اعتباری برای فعالیت هنری در آنجا ندارند و هالیوود برایشان جایگاه خاصی قائل نیست، چند ماه از سال را برای بازی کردن و حضور در فیلم ها و سریال ها به ایران می آیند و پول در می اورند و پس انداز می کنند و چند ماه باقیمانده را به آن کشور مورد نظر بر می گردند و پول هایشان را خرج می کنند.

ترکیه، آلمان، ایتالیا، فرانسه و آمریکا از کشورهایی هستند که این سلبریتی ها در آن جا سکونت دارند، اما چند سالی است که کشور کانادا بیشترین هنرمند ایرانی را پذیرفته است و سلبریتی های زیادی به این کشور سفر کرده اند و به تابعیت آنجا در آمده اند، این مسئله باعث شده است تا کانادا را وطن دوم سلبریتی های ایرانی بنامند.

مسئله بسیار مهمی که در این بین مطرح است، این است که چگونه هنرمندی می تواند در کشوری غیر از ایران با آن فرهنگ و رسم و رسومات خاص زندگی کند و دغدغه ایرانی اسلامی داشته باشد؟ چگونه می تواند آن طرف دنیا زندگی کند و اثری ایرانی اسلامی تولید کند که با باورها و اعتقادات ما در تناقض نباشد؟

این مسئله مسلم است که وقتی کسی در فرهنگی غیر از فرهنگ این مملکت زندگی می کند به آن سمت و سو سوق داده می شود و افکار و عقایدش دستخوش تغییرات آن محیط قرار می گیرد، پس دیگر نمی توان انتظار داشت که آن فرد به ایران بیاید و برای این مملکت و مردمش فیلم یا برنامه ای بسازد که با سنت های ما همسو باشد.

مسلما در بهترین حالت هم اگر بخواهیم در نظر بگیریم که هنرمند بدون هیچ گرایش سیاسی، جناحی بخواهد فیلم بسازد، تحت تاثیر چیزهایی که طرف دیده است و تفاوت هایی که در آن کشور احساس کرده و گرایشاتی که به آن فرهنگ و سبک زدگی پیدا کرده است، در هر فیلمی که بسازد بخشی از آن مسائل را در دل فیلم و یا برنامه اش جای می دهد و مردم را به قلقلک می دهد.

این گونه است که هر بار دغدغه خاصی برای مردم مطرح می شود و یک مطالبه اجتماعی و گاها سیاسی از سوی مردم به گوش می رسد که در چارچوب سبک زندگی ایرانی اسلامی ما نمی گنجد و برای اکثریت جامعه موضوعی غیرقابل هضم است.

مسئولان و مدیران مربوطه باید نظارت بهتر و درست تری بر زندگی این افراد داشته باشند، این افراد یا خود الگوی جامعه هستند و یا به الگو ساز تبدیل می شوند پس نباید هرطور که می خواهند و به صورت کاملا آزادانه هر فعالیتی انجام دهند، آزادی زمانی که به آزادی دیگری لطمه وارد کند، دیگر نامش آزادی نیست.

انتهای پیام/