در هشتمین روز سال 88 جسد عاطفه شصت و هفت ساله در منطقه «مینودر» کشف شد. با کشف سومین جسد زمزمه وقوع قتل های سریالی مطرح شد، اما فرمانده انتظامی استان در آن زمان این فرضیه را رد کرد.

پس از عاطفه جنایت های مشابه همچنان ادامه داشت، معلم پنجاه و یک ساله به نام صغری و زن پنجاه ساله دیگری هم کشته شدند. با توجه به عمق حساسیت موضوع، تیمی از کارآگاهان پلیس آگاهی خود را به قزوین رسانده و تحقیقات در این زمینه را آغاز کردند.

پلیس در جریان تحقیقات خود، ردپای یک زن را در این جنایت ها کشف کرد. از سوی دیگر قربانیان اغلب از مقابل مساجد و امامزاده ها ربوده شده بودند و نبود آثار مقاومت روی بدن آنها نشان می داد قربانیان به قاتل اعتماد داشتهه اند که این موضوع فرضیه زن بودن قاتل را قوت بخشید. از آنجا که ارتکاب جنایت های زنجیره ای توسط یک زن در ایرانن سابقه نداشت کارآگاهان با معمایی پیچیده مواجه شدند و سعی کردند فرضیه های مختلف را بررسی کنند. یکی ازز شاهدان در جریان تحقیقات پلیسی مدعی بود آخرین قربانی را سوار بر خودروی رنو که راننده اش یک زن بوده، دیده است.

کارآگاهان بلافاصله درباره تمام خودروهای رنوی کرم رنگی که در سراسر ایران شماره گذاری شده بودند، استعلام گرفتند. نتیجه، مشخصات 27 هزار خودرو بود که جریمه شدن قاتل گره این معما را باز کرد. از بین تمام خودروهایی رنوی کرم رنگ فقط یکی از آنها در منطقه مینودر، محل وقوع قتل ها، جریمه شده و مالک آن نیز که زنی به نام مهینن بود که در همان منطقه سکونت داشت.

ساعت 15 پنجشنبه بیست و چهارم اردیبهشت 88 خانه مهین شناسایی و تحت نظر گرفته شد و ماموران ساعت 30 دقیقه بامداد روز بعد با حکم قضایی وارد منزل این زن شدند و او و شوهرش را بازداشت کردند. مهین حاضر نمی شد مسئولیت قتل های سریالی را برعهده بگیرد، اما سرانجام بعد از دو روز بازجویی زن سی و دو ساله اتهام خود راا پذیرفت البته از بین پنج مقتول زن، کشتن چهار نفر از آنها را گردن گرفت. مهین اقرار کرد به اماکن شلوغ مثلل آزمایشگاه و مقبره چهارانبیا می رفت و پس از شناسایی زنان مسن با این ادعا که آنها شبیه مادرش هستند، اغفال  شان می کرد.

مهین جز مقتول اول، دیگر قربانیان را در صندلی عقب می نشاند تا بعد از قتل هنگام رانندگی جنازه رویش نیفتد و برایش مزاحمت ایجاد نکند. او در بین راه با آبمیوه مسموم طعمه هایش را بیهوش سپس با کشاندن کیسه نایلونن روی سرشان آنها را خفه و در منطقه ای خلوت رها می کرد البته هنگام کشتن صغری ـ معلم پنجاه و یک ساله ـ داروی بیهوشی در این زن اثر نکرد و قاتل مجبور شد با استفاده از میله آهنی نقشه اش را اجرا کند. مهین همچنینن اعتراف کرد داروی بیهوشی را از دو قاچاقچی دارو در ناصرخسرو تهران خریده و پیش از آن که جنایت هایش را آغازز کند، کتاب های آگاتا کریستی و ماجرای قتل های سریالی پاریس را بدقت مطالعه و علاوه بر این از فیلم های پلیسیی نیز نکاتی را اقتباس کرده تا ردپایی از خود به جا نگذارد. پوشیدن دستکش سفیدرنگ یکی از تمهیدات مهین برایی پنهان کردن راز بزرگش بود که آن را از فیلم های پلیسی یاد گرفته بود.

بعد از اعتراف مهین به انجام پنج قتل، تحقیقات از او ادامه پیدا کرد و وی جنایتی دیگر را نیز گردن گرفت. این مقتول خاله شوهرش بود و مهین وقتی به عنوان مهمان به خانه او رفت قتل را با شگردی مشابه دیگر قتل ها انجام داد.. قطعات این پازل جنایی یک به یک کنار هم چیده می شد و کارآگاهان باید انگیزه اصلی نخستین قاتل سریالی زنن ایران را فاش می کردند. فرمانده وقت قزوین در آن زمان درباره انگیزه قاتل گفته بود مهین از مادر خود کینه به دل دارد وو به همین دلیل زنانی را که شبیه مادرش بودند، شناسایی می کرد تا با این روش انتقام جویی کند. البته اینن اظهارات رئیس پلیس قزوین بلافاصله توسط همکاران او در پلیس آگاهی، بازپرس پرونده و دادستان شهر تکذیب شدد  چراکه مهین از این کشتارها هدف دیگری داشت.

او از مشکلات شدید مالی رنج می برد و بدهی 25 میلیون تومانی، وی را در مخمصه گرفتار کرده بود. خودش می گوید: «طلبکارم تهدید کرده بود من را به زندان می اندازد. مشکل مالی شدیدی داشتم. شوهرم راننده کامیون بودد اما به دلیل اعتیاد اخراجش کرده بودند. راه چاره ای نداشتم. فساد اخلاقی کار بسیار زشت و ناپسندی است برایی همین به فکر سرقت افتادم و برای این که طعمه هایم بعدها مرا شناسایی نکنند، تصمیم گرفتم آنها را بکشم. منن قبل از هر قتل از خدا می خواستم مرا نجات دهد.

از کشتن زنان خیلی ناراحت می شدم اما می خواستم تا زمانی که بدهی ام را تسویه کنم به قتل ها ادامه بدهم. در این مدت حدود چهار میلیون تومان به دست آوردم و بعد از هر قتل پول مسروقه را به طلبکارم می دادم و به او میی گفتم اگر بداند این مبالغ چطور تهیه می شود هرگز آن را قبول نمی کند، اما طلبکارم می گفت این حرف ها برایشش مهم نیست و او فقط طلبش را می خواهد.»

مهین در خانواده ای متوسط متولد شد. او فرزند سوم خانواده بود و چهار خواهر و یک برادر داشت. او وقتی 14 سال بیشتر نداشت به مردی که 12 سال از خودش بزرگ تر بود علاقه مند شد و تصمیم گرفت با وی ازدواج کند. هر چندد خانواده مهین با این وصلت بشدت مخالف بودند، مراسم عروسی بالاخره برگزار شد و مهین پس از آن با مدرک سیکل ترک تحصیل کرد. علاقه او به ورزش باعث شد مدتی در رشته دوومیدانی کار کند. مهین بعد از ازدواج ارتباط با خانواده اش را کمتر کرد و یک سال بعد اولین دختر او متولد شد.

در همان ایام خانواده سه نفری با مشکلات مالی روبه رو شدند و رانندگی خودروهای سنگین که شوهر مهین به آن اشتغال داشت کفاف هزینه های آنها را نمی داد برای همین زن جوان مصمم شد خودش وارد بازارکار شود. او در کلاس های آموزش آرایشگری شرکت کرد و مدرک مربی رانندگی را نیز کسب کرد و مدتی دراین حرفه کار می کرد، ولی اعتیاد شوهر مانع رفع گرفتاری های مالی آن دو می شد. سال 80 دومین فرزند مهین به دنیا آمد. دختر دوم او معلول ذهنی بود و همین امر هزینه های خانواده را چند برابر کرد.

مهین سرانجام در دادگاه کیفری قزوین محاکمه و به قصاص محکوم شد که بر خلاف درخواست اولیای دم برای قصاص در ملأعام، حکم قصاص او در زندان اجرا شد.

اخبار حوادث - جام جم