به گزارش شبنم ها،معمولا در رسانه ها از سریال «قلب یخی» به کارگردانی محمد حسین لطیفی، به عنوان نخستین سریال شبکه نمایش خانگی که اتفاقا با استقبال مخاطب هم مواجه شد، نام می برند. پس از آن و در این یک دهه ای که از پخش این سریال سه فصلی می گذرد، شبکه نمایش خانگی فراز و فرودهای فراوانی در گذر از سریال های مختلف به خود دیده است؛ سریال هایی مانند «قهوه تلخ»، «شهرزاد»، «شاهگوش» و این اواخر «هم گناه» و «آقازاده» که مخاطبان فراوانی برای خود دست و پا کرده بودند و بر اساس آمارهای خود پلتفرم ها، جزء پربیننده ترین سریال های شبکه نمایش خانگی به شمار می آیند.

پیش از این دهه که شبکه نمایش خانگی مانند این روزها حرف و حدیث کوچه و بازار باشد و رقابتی بین خود وی او دی ها بر سر جذب مخاطب پیش بیاید، تلویزیون و رسانه ملی در کنار سینما، تنها منبع رسمی مخاطبان برای تماشای فیلم و سریال بود.

تلویزیونی که مخاطب برای دیدن سریال های مهمش باید یک هفته صبر می کرد تا قسمت دوم سریال پخش شود؛ این روزها و در گذر زمان و سرعت روزگار، سریال هایش شبانه به آنتن می رسند و تماشاگران را چشم انتظار باقی نمی گذارد.

در این سال ها برخی کارگردان ها در رفت و آمد بین تلویزیون و شبکه نمایش خانگی و گاها سینما، مخاطبان خود را با ساخت سریال ها و فیلم های خود همراه می کردند. البته برخی به بهانه بی پولی تلویزیون و برخی محدودیت ها، به سراغ شبکه نمایش خانگی آمدند ولی چون با نگاه و سلیقه مخاطب آشنا نبودند، در آنجا نیز ناکام ماندند و استقبالی از سریال آن ها نشد.

اصل ماجرا مخاطب است و علاقه، سلیقه و خواسته های او که در این سال ها عموما به فراموشی سپرده شده است. عموما برای تماشاگر حرفه ای فرقی نمی کند که سریال و یا فیلم مورد علاقه خود را از چه قالبی تماشا کند. مخاطبی که قصه، بازی ها و جذابیت های فرم و داستان برایش مهم باشد، فیلم و سریال محبوبش را به هر نحوی که شده پیدا می کند؛ حالا این سریال از تلویزیون پخش شود و یا از شبکه نمایش خانگی، برای او فرق چندانی نمی کند.

مخاطبی که قصه سرراست و بازی های خوب و روان برایش مهم باشد، هم «مختار»، «پایتخت» و «درچشم باد» را در تلویزیون دنبال می کند و آنقدر با تماشای آن ها خاطرات خوشی در ذهن می سپرد که حتی بازپخش چندین و چند باره آن سریال ها را دوباره می بیند و هم «شهرزاد» و «شاه گوش» و «قهوه تلخ» را در شبکه نمایش خانگی از دست نمی دهد.

کارگردان و تهیه کننده ای که مخاطب و خواسته های او برایش مهم باشد، سعی می کند بهترین کارش را تولید کند و این تماشاگر است که بی رحمانه بهترین کار را برای تماشا انتخاب می کند. این روزها مخاطبان از بین فیلم و سریال هایی که در تلویزیون، وی او دی های فراوانی که در شبکه نمایش خانگی در حال رقابت برای جذب مخاطب اند و حتی سینمایی که این روزها حال و روز خوشی ندارد، فرصت اندکی به فیلم سازان می دهند تا اثرش را برای او معرفی کند.

معمولا اگر در اولین قسمت سریال، قلاب فیلم یقه تماشگر را نگیرد و او جذب سریال نشود، امید اندکی برای ادامه ماجرا وجود دارد تا دوباره آن فیلم و سریال از میان انبوهی از آثاری که در این ویترین پر زرق و برق وجود دارد، برای تماشا انتخاب شود.  

امروزه بر خلاف یک دهه گذشته، این مخاطب است که تصمیم می گیرد فیلم و سریال جدیدی را در سبد تماشای خود قرار دهد یا نه و کار جذب مخاطب برای فیلمسازان به شدت دشوار شده و کوچکترین غفلتی در این راه باعث می شود که تمام تلاش عوامل یک فیلم و سریال به همین راحتی به فراموشی سپرده شود.

انتهای پیام/