به گزارش شبنم همدان به نقل از مهرخانه : ثبت‌نام از داوطلبان پنجمین دوره انتخابات شورای شهر شب گذشته به پایان رسید. براساس اعلام علی‌اصغر احمدی؛ رییس ستاد انتخابات کشور، در این دوره 287425 نفر شامل 17885 زن معادل 6.3 درصد و 269540 مرد معادل 93.7 درصد ثبت‌نام و برای حضور در انتخابات شوراها اعلام آمادگی کردند. به گفته احمدی تعداد کل داوطلبان زن برای شوراهای شهر 6 هزار و 743 نفر و تعداد کل داوطلبان مرد برای شوراهای شهر 48 هزار و 145 نفر است. همچنین تعداد کل داوطلبان زن برای شوراهای روستا 11 هزار و 142 نفر و تعداد کل داوطلبان مرد برای شوراهای روستا 221 هزار و 395 نفر است. کل داوطلبان شرکت در پنجمین انتخابات شورای شهر تهران نیز 3000 نفر هستند که شامل 523 خانم و 2477 آقا می‌شوند. 

براساس آمار ارایه‌شده ثبت‌نام در انتخابات شوراها نسبت به دوره قبل رشد 14 درصدی را نشان می‌دهد. همچنین، در انتخابات گذشته زنان ۵.۴ درصد از کل داوطلبان را تشکیل می‌دادند اما در انتخابات پیش رو سهم زنان به 6.3 درصد رسیده است. 

در سال 92 و در آستانه برگزاری چهارمین دوره انتخابات شوراها نشستی با عنوان «زنان و مدیریت شهری» به همت پایگاه تحلیلی – خبری مهرخانه و با حضور الهه رضایی؛ کارشناس علوم تربیتی و مدیریت آموزشی، زهرا صدر اعظم نوری؛ دکترای محیط زیست و مدیر محیط زیست شهر تهران و شهردار سابق منطقه 7 تهران و طاهره رحیمی؛ کارشناس ارشد حقوق زن در اسلام، دبیر آموزش و پرورش، عضو شورای مرکزی و قائم مقام سیاسی جامعه زینب که همگی کاندیدای دوره گذشته انتخابات شورای شهر بودند، برگزار شد. در این گزارش نگاهی اجمالی به دیدگاه‌های این کاندیداها در خصوص نقش زنان در مدیریت شهری داریم. 

مسائل زنان از دید مردان مورد غفلت قرار می‌گیرد
صدراعظم نوری در این نشست دیدگاه‌های خود را این‌گونه مطرح کرد: شهر ترکیبی از زن و مرد است و طبیعتاً باید برای همه آنها فرصت‌های برابر ایجاد کرد تا بتوانند استعداد خود را نشان دهند و توانمندی‌های خود را عرضه کنند. ما می‌خواهیم در شهر تهران برای کل شهروندان برنامه‌ریزی کنیم و نمی‌توانیم نیمی از جمعیت را نادیده بگیریم. تا زمانی که زنان در مسند قانونگذاری و تصمیم‌گیری قرار نگیرند، نمی‌توانیم به معضلات و مشکلات زنان توجه کنیم. زیرا مردان لزوماً توجه خاصی به مسائل زنان نخواهند داشت و مسائل زنان از دید آنها مورد غفلت قرار می‌گیرد. نمی‌توان گفت زنان برای اداره حوزه‌های زنانه و مردان برای حوزه‌های مردانه کارآمدتر هستند. سطح برنامه‌ریزی و سیاست گذاری و مدیریتی، جنسیتی نیست و هرکس اعم از زن و مرد می‌تواند برنامه‌ریزی کرده و اهداف کلان را تعرف کند و بر اجرای قوانین نظارت داشته باشد. آنچه بیشتر از آن صحبت می‌شود و بعضاً مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد، سطح اجراست.

با افزایش تعداد زنان در شورا بهتر می‌توانیم برای حل مشکلات زنان برنامه‌ریزی کنیم
در حیطه سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی و نظارت، موضع جنسیتی نیست و هر یک از دو جنس می‌توانند وظایفی را عهده‌دار شوند و شورای شهر یکی از آن نهادهایی است که زنان می‌توانند در آن نقش ایفا کنند.

یکی از پارامترهای انتخاب شهردار، نگاه مثبت و واقعی او به زنان و عملکرد آنهاست. وقتی بتوانیم تعداد زنان را در شورا زیاد کنیم، بهتر می‌توانیم برای حل مشکلات زنان برنامه‌ریزی کنیم و در قالب تهیه طرح‌هایی با محوریت زنان می‌توانیم نسبت به رفع آنان اقدام نماییم. مثلاً بحث امنیت در شهرها موضوع مهمی است، زیرا در نبود امنیت بیشترین آسیب را زنان و دختران می‌بینند. باید برای ایجاد امنیت بیشتر در شهر برنامه‌ریزی کرد. مثلاً پارک‌ها و فضای باز که خانواده‌ها از آن استفاده می‌کنند؛ اگر پارک‌ها از امنیت برخوردار نباشد، زنان و دختران کمتر به آنجا می‌روند، یا نبود روشنایی و نور در سطح شهر که باعث ایجاد ناامنی می‌شود. 

امروزه در ساخت‌وسازها به وضعیت سلامتی و بهداشتی خانواده به ویژه زنان کمتر توجه می‌شود. به دلیل رعایت حجاب و فضای بسته خانه‌ها، زنان نمی‌توانند از نور آفتاب استفاده کنند و همین مسأله باعث می‌شود آنها با کمبود ویتامین روبه‌رو شوند. این امر به همراه کم‌تحرکی زنان، باعث بروز انواع بیماری‌ها همچون پوکی استخوان و نرمی استخوان در زنان شده است. در طراحی‌ها، معماری و شهرسازی می‌توان به‌گونه‌ای عمل کرد که فضای خانه مناسب‌تر باشد، فضای پارک امن‌تر باشد و تعداد پارک‌های ویژه زنان در سطح محلات بیشتر شود.

من 8 سال شهردار منطقه بودم و می‌دانم کار کردن در حوزه‌ای که فقط یک زن در آن حضور دارد، چقدر مشکل است. اما وقتی تعداد زنان زیاد شود، تأثیر بیشتری خواهد داشت. ما باید عرصه‌ای را برای زنان فراهم کنیم تا شهروندان و زنان ما که دارای شرایط رأی دادن هستند، وارد صحنه شوند و با پشتکار و جدیت و مسؤولیت‌پذیری خود فعالیت کنند. ما باید به سمتی برویم که تعداد زنان در شورا بیشتر شود تا دید همه‌جانبه و کاملی داشته باشیم و بتوانیم نگرش‌های منفی را تغییر دهیم. 

شورای شهر باید زمینه تکامل بعد اجتماعی زنان خانه‌دار را فراهم کند
دیدگاه‌های الهه رضایی نیز به این شرح بود: در شورای شهر تمام مؤسسات، آموزشگاه‌ها و مراکز تربیتی- اجتماعی باید کار خود در حوزه‌ای که به آنها واگذار شده است، به خوبی انجام دهند. شورای شهر باید بتواند از بخش آسیب‌پذیرتر جامعه که زنان و کودکان هستند، حمایت کند. ما باید در نظر داشته باشیم که تمام زنان شاغل نیستند و از لحاظ درآمدی در مضیقه قرار دارند. شورای شهر باید با ایجاد مراکز فرهنگی، ورزشی و اطلاع‌رسانی‌های مفید و سازنده، زمینه آگاهی‌بخشی و تکامل بعد اجتماعی زنان خانه‌دار را برعهده گیرد و با دادن آگاهی‌های اجتماعی، زمینه شکوفایی زنانی که در این زمینه اطلاعاتی ندارند را فراهم سازند. 

ایجاد مراکزی مناسب برای استفاده و بهره‌مندی زنان و کودکان چون فرهنگسراها و کتابخانه‌ها و ورزشگاه‌های متعدد و تأمین نیازهای آنها و تشکیل مراکزی برای رسیدگی به کودکان کار، باید در اولویت برنامه‌های شورای شهر قرار گیرد.

اگر زنان در شورا حاضر شوند بهتر می‌توانند مشکلات زنان را حل کنند
حل مسائل به جنسیت مربوط نیست. البته منظور این نیست که میان زنان و مردان هیچ تفاوتی وجود ندارد؛ به لحاظ فیزیک بدنی برخی کارها برای زنان و برخی کارها برای مردان مناسب است. اما زنان چه در شورا و چه در کارهای دیگر می‌توانند موفق باشند و هم کارهای خانه را به خوبی انجام دهند و هم در کارهای بیرون از خانه و فعالیت‌های اجتماعی خود موفق باشند. زنان اگر در شورا حضور یابند بهتر می‌توانند مشکلات مربوط به زنان را ببینند و آن را حل کنند.

نگاه زنانه، مکمل نگاه مردانه است
طاهره رحیمی نیز دیدگاه‌های خود را این‌گونه مطرح کرد: زنان قشر آسیب‌پذیر جامعه هستند و بخش اشتغال زنان نادیده  گرفته شده است. برای مثال هیچ اقدامی برای زن‌های دست‌فروش انجام نمی‌شود. دست‌فروشی یک زن یعنی مرگ تدریجی زنی که از سر ناچاری به دست‌فروشی روی آورده است. باید تدابیری اندیشیده شود که آنها بتوانند همان شغل را در یک محیط مناسب‌تر و با استفاده بهینه از امکانات موجود انجام دهند. نگاه زنانه، مکمل نگاه مردانه است. 

اولویت اول زنانی که نماینده می‌شوند، باید رسیدگی به مشکلات زنان باشد... زنان باید براساس توانمندی‌ها و صلاحیت‌های خود به مجلس و شورا راه یابند تا هم منشأ خیر و برکت در جامعه باشند و هم در حوزه زنان اقدامات مفیدی انجام دهند.

مشکلات زنان به‌قدری زیاد است که اگر شبانه‌روز تلاش کنیم باز هم کم است
مسائل کلان نباید قربانی مسائل جنسیتی شود؛ نمی‌توان انتظار داشت که تمام دغدغه زنان تنها رسیدگی به مسائل و مشکلات زنان دیگر باشد و به مسائل کلان شهری توجه نکنند، اما در حوزه زنان آن‌قدر مشکل داریم که رسیدگی به این مشکلات باید در اولویت برنامه‌های آنها قرار گیرد. آمارها نشان می‌دهند که درصد بسیار پایینی از زنان در مجلس و شورا راه پیدا کردند، در شورای شهر اول 0.86درصد، در شواری دوم 1.5 درصد و در شورای سوم 1.36 درصد زنان حضور داشتند. مشکلات در حوزه زنان آن‌قدر زیاد است که اگر شبانه‌روز هم به مسائل زنان بپردازند باز کم است. اما چون تعداد زنانی که در این عرصه‌ها حضور دارند کم است، نمی‌توان کار زیادی پیش برد.

مشکلات زنان در فضاهای شهری
زنان در فضای شهری با مشکلات بسیاری روبه‌رو هستند. مثلاً در اتوبوس تعداد صندلی خانم‌ها بسیار کمتر از مردان است. زنان، قشرآسیب‌پذیرتر جامعه هستند و کمتر از مردان وسیله نقلیه شخصی دارند. درست است که تعداد مردانی که از خانه بیرون می‌روند بیشتر است، اما تعداد مردانی هم که از وسیله نقلیه خود استفاده می‌کنند بیشتر است. بالا رفتن از پل‌های هوایی برای زنان سخت‌تر است. هزینه‌هایی که برای تزیین و تنوع‌طلبی صرف می‌شود را می‌توان برای برقی کردن پله‌های پل هوایی یا مترو انجام داد. در مترو تعداد واگن‌هایی که به زنان اختصاص دارد، کمتر است. زنان آسیب‌پذیرتر هستند، یا باردارند یا بچه دارند و نمی‌توانند بایستند؛ اما هیچ توجهی به این مسائل نشده است. یا به جای این‌که برای زنان دست‌فروش مترو شغلی ایجاد کنند، اجناسشان را که تمام دارایی آنهاست، می‌گیرند. برای حل تمام این مسائل باید اقدامات اساسی انجام شود.

انتهای پیام/ص