این رمان روایتگر دلباختگی 2 جوان همدانی در دهه 30 شمسی و روایت دانایی زنی همدانی است که مصداق ضرب‌المثل معروف همدانی سروده «غمام همدانی» با مضمون «یارم همدانی و خودم هیچ ندانی/ یا رب چه کند هیچ ندان با همدانی» است.